آیا قارچ گانودرما لوسیدم برای درمان دیابت موثر است ؟

گانودرما لوسیدم

دیابت یک اختلال متابولیک ناشی از کمبود انسولین و اختلال عملکرد انسولین است که با هیپرگلیسمی مشخص می شود. امروزه دیابت به یک مشکل جدی تبدیل شده است. این بیماری دیگر مادرزادی و نادر محسوب نمی شود.

بیشتر و بیشتر افراد را تحت تأثیر قرار می دهد و موضوع بحث های بسیاری است.
فدراسیون بین المللی دیابت در هشتمین ویرایش نقشه جهانی دیابت اطلاعاتی را منتشر کرد که بر اساس آن در سال 2017 تعداد بزرگسالان مبتلا به دیابت در سراسر جهان (20 تا 79 سال) به 415 میلیون نفر رسید.

لازم به ذکر است که در سال 2000 “تنها” 151 میلیون بیمار وجود داشت. برآوردها نشان می دهد که تا سال 2045 تعداد بیماران دیابتی می تواند به 629 میلیون نفر برسد .

طبقه بندی انواع دیابت

طبقه بندی قبلی دیابت دو نوع از این بیماری را متمایز کرده است. تمایز این گروه ها عمدتا بر اساس وجود (نوع 1) یا عدم وجود (نوع 2) اتوآنتی بادی ها علیه آنتی ژن های سلول بتا جزایر پانکراس بود.

معیار بعدی سنی بود که بیمار در آن تشخیص داده شد. همچنین یک زیر گروه سوم شامل مواردی از بیماران بزرگسال مبتلا به دیابت خودایمنی نهفته (LATA) بود.
این نوع دیابت با وجود آنتی بادی های گلوتامیک اسید دکربوکسیلاز (GADA) تعریف شد. طبق آخرین تحقیقات ارائه شده توسط Ahlqvist و همکاران. در سال 2018 [2] این بیماری شامل پنج نوع است.

همچنین بخوانید : روغن مورینگا برای مو : فواید و نحوه استفاده از آن

نوع اول به عنوان دیابت خودایمنی شدید (SAID) توصیف شد. دیابت نوع 1 معمولاً در افراد جوان با BMI نسبتاً پایین دیده می شود. با کنترل متابولیک ضعیف، کمبود انسولین و وجود GADA مشخص می شود.

نوع دوم نیز دیابت نوجوانان است اما GADA منفی است.
این نوع، مانند نوع 1، با BMI نسبتاً پایین، ترشح انسولین کم (شاخص HOMA2-B پایین) و کنترل ضعیف متابولیک مشخص می شود. دیابت نوع 2 به عنوان دیابت شدید با کمبود انسولین (SIDD) تعریف می شود.

نوع سوم دیابت مربوط به سن نیست اما با چاقی (BMI بالا) مرتبط است. این نوع با مقاومت به انسولین (شاخص HOMA2-IR بالا) مشخص می شود. این بیماری به عنوان دیابت مقاوم به انسولین شدید (SIRD) نامگذاری شده است.

نوع چهارم دیابت نیز با چاقی مرتبط است اما با مقاومت به انسولین ارتباط ندارد. این نوع به عنوان دیابت خفیف مرتبط با چاقی (MOD) تعریف می شود. نوع پنجم دیابت در افراد مسن رخ می دهد و خفیف تر است (تغییرات متابولیکی جزئی مشاهده می شود).

بیماران مبتلا به این نوع بیماری را می توان با دارو بدون نیاز به تزریق انسولین کنترل کرد. این نوع به عنوان دیابت خفیف وابسته به سن (MARD) تعریف می شود. این تقسیم بندی امکان تطبیق بهتر روش درمان را با مورد فردی فراهم می کند.

با این حال، اکثر مقالات ذکر شده توسط ما بر اساس یک تقسیم بندی قبلی است، بنابراین در ادامه به تقسیم بندی دیابت به سه گروه اشاره خواهیم کرد.

درمان دیابت

روش های مختلفی برای درمان دیابت وجود دارد. انواع مختلفی از داروهای کاهنده قند خون که از طریق مکانیسم های مختلف اثرات ضد دیابتی دارند، در حال حاضر برای درمان دیابت استفاده می شوند.

متفورمین که نمونه ای از بیگوانیدها است، اولین داروی انتخابی برای دیابت نوع 2 است. این دارو با اثربخشی بالا، هزینه کم و ایمنی مشخص می شود.
درمان دیابت شیرین غیر وابسته به انسولین (NIDDM) به دلیل اختلال عملکرد انسولین شامل مهار یا تأخیر هضم کربوهیدرات روده است. قندها جزء اصلی رژیم غذایی روزانه ما هستند.

یکی از رویکردهای درمانی ممکن، مهار فعالیت α-گلوکوزیداز است (EC 3.2.1.20). نمونه ای از این داروی ضد دیابت آکاربوز و میگلیتول است که به طور گسترده در برخی از مناطق آسیا استفاده می شود .

آلفا گلوکوزیداز در اپیتلیوم روده کوچک قرار دارد و تجزیه دی ساکاریدها و الیگوساکاریدها را به گلوکز کاتالیز می کند. تجویز مهارکننده آلفا گلوکزیداز ممکن است از هضم کربوهیدرات ها جلوگیری کند و در نتیجه از افزایش گلوکز خون بعد از غذا جلوگیری کند .
علاوه بر این، آکاربوز به طور برگشت پذیر آلفا آمیلاز پانکراس را مهار می کند.

همچنین بخوانید : دانه های رازیانه 10 مزیت علمی رازیانه

متفورمین به نوبه خود حساسیت بافت ها به انسولین را افزایش می دهد و تولید گلوکز توسط کبد را کاهش می دهد. با این حال، با استفاده طولانی مدت از این دارو، خطر ایجاد اسیدوز لاکتیک وجود دارد.

منع مصرف متفورمین

در موارد منع مصرف متفورمین از تیازولیدین دیون ها (TZD) مانند پیوگلیتازون و روزیگلیتازون استفاده می شود که متاسفانه عوارض زیادی دارند. افزایش وزن و نارسایی قلبی ممکن است به دلیل افزایش احتباس مایع در بیماران تحت درمان با TZD باشد.

سولفونیل اوره ها مانند گلیمپراید و گلیبورید نیز برای درمان دیابت استفاده می شوند. آنها با کاهش قند خون، عمدتاً با افزایش ترشح انسولین از جزایر لانگرهانس، کار می کنند.
عوارض جانبی آنها افزایش وزن است. به دلیل خطر نسبتاً بالای هیپوگلیسمی، سولفونیل اوره ها به عنوان اولین انتخاب در درمان دارویی دیابت نوع 2 توصیه نمی شوند.

علاوه بر این، آنها پس از شش سال استفاده در تقریباً 44 درصد از بیماران اثربخشی خود را از دست می دهند.

دارو های ضد دیابت

داروهای ضد دیابت شامل مهارکننده های دی پپتیدیل پپتیداز 4 (DPP-4, CD26, EC 3.4.14.4) است که از تجزیه هورمون های اینکرتین روده جلوگیری می کند. که باعث افزایش فراهمی زیستی و مدت اثر آنها می شود.
نمونه هایی از داروهای این گروه که توسط FDA و EMA تایید شده اند، سیتاگلیپتین، ویلداگلیپتین، ساکساگلیپتین، لیناگلیپتین و آلوگلیپتین هستند.

آنها ترشح انسولین را افزایش داده و ترشح گلوکاگون را مهار می کنند. نازوفارنژیت شایع ترین عارضه جانبی ناشی از مهارکننده های DPP-4 است. ادم کوئینکی و لایه برداری پوست نیز مشاهده شده است.

علاوه بر این، آرتریت شدید و پانکراتیت حاد گزارش شده است. درمان‌های اینکرتین، علاوه بر مهارکننده‌های DPP-4، آگونیست‌های گیرنده پپتید 1 شبه گلوکاگون 1 (GLP-1) (مانند اگزناتید، لیراگلوتید، لیکسی‌سناتید) قابل تزریق زیر جلدی نیز هستند.

آگونیست های GLP-1 عوامل تزریقی هستند که عملکرد پپتید-1 شبه گلوکاگون درون زا را تقلید می کنند. آنها سطوح گلوکز پلاسما را با مکانیسم های مختلفی از جمله مهار ترشح گلوکاگون و افزایش ترشح انسولین به روشی وابسته به گلوکز کاهش می دهند .

آخرین گروه از داروهای ضد دیابت، مهارکننده های سدیم-گلوکز 2 (SGLT 2) مانند کاناگلیفلوزین، داپاگلیفلوزین و امپاگلیفلوزین هستند. برخی از شایع ترین عوارض جانبی مهارکننده های SGLT 2 عفونت دستگاه ادراری تناسلی، عفونت دستگاه تناسلی یا حتی سرطان سینه و مثانه است .

محدودیت در استفاده از داروهای ضد دیابت

با توجه به تعدادی محدودیت در استفاده از داروهای ضد دیابت مصنوعی موجود، در حال حاضر به دنبال راه حل های طبیعی است. یکی از آنها می تواند استفاده از داروهای مبتنی بر قارچ های گانودرما لوسیدم باشد.
حدود 300 گونه از گانودرما لوسیدم شناسایی شده است که بیشتر آنها به طور طبیعی در مناطق گرمسیری وجود دارند

قارچ‌های متعلق به این خانواده عموماً در میان خوراکی‌ها ذکر نمی‌شوند، زیرا بدنه میوه‌دهی آن‌ها با چوب پنبه‌ای، ضخامت، سختی بالا و عدم بافت گوشتی مشخص می‌شود

قارچ های متعلق به گونه گانودرما لوسیدم در طب طبیعی به ویژه در طب سنتی چینی کاربرد وسیعی یافته اند. آنها نه تنها برای دیابت بلکه در درمان سایر بیماری های مزمن مانند نفریت، فشار خون بالا، آرتریت، بی خوابی و آسم نیز استفاده می شوند.

بلکه دارای اثرات ضد سرطانی، ضد کبدی و تعدیل کننده سیستم ایمنی هستند . هاب های گانودرما لوسیدم و G. sinense از محبوبیت خاصی برخوردار هستند، اگرچه گونه های دیگری مانند G. capense، G. cochlear و G. tsuage نیز در درمان استفاده می شوند. گونه ای که به طور کامل مورد مطالعه قرار گرفته از گانودرما لوسیدم است.
که در چینی “Ling-Zhi”، در ژاپنی “Reishi” و در کره ای “Yeongji” نامیده می شود. محصولات غذایی با افزودن این قارچ به عنوان افزایش نشاط و طول عمر توصیف می شوند .از عصاره ها و همچنین ترکیبات شیمیایی منفرد برای تهیه داروها استفاده می شود .

با تجزیه و تحلیل نتایج منتشر شده در رابطه با استفاده از مواد و عصاره های به دست آمده از قارچ های گانودرما لوسیدم به عنوان مواد ضد دیابت، می توان نتیجه گرفت که دو گروه از ترکیبات پلی ساکاریدها و ترپنوئیدها دارای اهمیت هستند.

بنابراین فعالیت ضد دیابتی آنها در این مقاله مورد بحث قرار خواهد گرفت. این اثر در فصول بعدی

فعالیت هیپوگلیسمی عصاره گانودرما

عصاره های آبی و الکلی گانودرما لوسیدم در موش ها و موش های صحرایی مبتلا به دیابت القایی برای کاهش سطح قند خون مورد آزمایش قرار گرفتند. (جدول 1در تحقیقات انجام شده توسط از موش های دیابتی معمولی و چاق استفاده شد.

قبل از شروع پلاسما، سطح قند اندازه گیری شده در پلاسما 168.5 میلی گرم در دسی لیتر برای موش های معمولی و 668.5 میلی گرم در دسی لیتر برای موش های چاق بود. از عصاره آبی کپسول های حاوی 95% اسپوروکارپ پودری گانودرما لوسیدم و 5% دکسترین برای آزمایش استفاده شد.

پس از چهار هفته تجویز عصاره گانودرما لوسیدم با دوز 0.3 گرم بر کیلوگرم، گلوکز پلاسما به 68.5 میلی گرم در دسی لیتر در موش های سالم و 288.4 میلی گرم در دسی لیتر در موش های چاق کاهش یافت.

منبع : ncbi

لینک های پیشنهادی :

• آرایشی بهداشتی
• دمنوش
• قهوه
• مواد غذایی
• فروشگاه ما 
• مجله ما
• سیر سیاه دکتر بیز